به گزارش فرهنگ نیوز، "دموکراسی" به‌عنوان گفتمان رایج در مباحث دیپلماتیک جهان، در حال حاضر عملکردی همچون "معیار"، "ملاک" و "عیار" سنجش مقبولیت و حتی مشروعیت حکومت‌های دنیا دارد.

این "استاندارد" که برآمده از نظریات غرب درباره شیوه حکومت است، گر چه در مهد پرورش خود، به‌شکل غیرواقعی اجرا می‌شود(۱) اما در کشور ما به‌درستی و با صداقت کامل اجرا شده است.

در جمهوری اسلامی ایران، آرای مستقیم و یا غیرمستقیم جهت کسب مقبولیت (و نه مشروعیت) ارکان نظام مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.(۲)

در چنین شرایطی، حکومت‌های جابر که علاوه بر بحران "مشروعیت"، با بحران "مقبولیت" در نزد مردم مواجه هستند، به‌دلایل گوناگون، تاب تحمل وجود "جمهوری اسلامی ایران" را ندارند.

دقیقاً به این دلیل است که با بهانه‌های مختلف کوشش می‌شود تا ضمن تضعیف نظام مقدس اسلامی حاکم بر کشورمان، امکان گسترش آن به دیگر نقاط عالم را از میان ببرند؛ هرچند وقوع "بیداری اسلامی" اثبات کرد که این هدف در عمل دست‌نیافتنی است.

دشمنی با مشارکت حداکثری ایرانیان در انتخابات

انتخابات در کشور ما، به سبب ماهیت حقیقی و کاملاً شفاف،  نماد تصمیم‌گیری "ملت" برای آینده کشور به شمار می رود. هم از این‌روست که "انتخابات" به‌عنوان قلب تپنده "ملت"، "حاکمیت" و "ضامن حفظ امنیت و ثبات کشور"، همواره مورد طمع دشمنان بیگانه و ایادی داخلی آنان جهت ایجاد اخلال در روند جاری کشور بوده است.

برخی از این دشمنان خارجی به سبب ماهیت رفتار و حجم رفتار خصمانه علیه "دیانت"، "حکومت" و "ملت" جمهوری اسلامی ایران، وضعیتی شاخص در بین دیگران دارند.

آمریکا، اروپا و صهیونیست‌ها

نفوذ صهیونیست‌ها در حکومت آمریکا تا آنجا برای مردم دنیا مسجل شده است که حتی رسانه‌های بزرگ جهان که اغلب تحت سیطره صهیونیسم قرار دارند نیز توان کتمان این واقعیت را ندارند. مشهور است که در کاخ سفید، زبان "عبری" بیش از زبان "انگلیسی" کاربرد دارد. به این دلیل بهتر است که رفتار خصمانه صهیونیست‌ها و آمریکا با جمهوری اسلامی ایران به‌صورت مشترک بررسی شود.

متأسفانه امروز کم‌نیستند کسانی که منکر دخالت آمریکا، اروپا و صهیونیسم بین‌الملل در پروژه "کاهش اعتماد مردم به نظام" و "از رونق انداختن انتخابات" می‌شوند. دلیل قطعی این اشتباه راهبردی، در نظر نگرفتن دشمنیِ دیرینه و ریشه‌دار آمریکا و برخی کشورهای اروپایی با ماست.

برای آنکه دشمنی آمریکا و صهیونیسم‌جهانی با ملت و حکومت ایران را اثبات کنیم، کافی است به چند واقعه و حقیقت اثبات‌شده تاریخی اشاره کنیم تا با یادآوری آنها، از اقامه هر نوع دلیل مبسوط بی‌نیاز شویم.

-      دخالت بی‌شرمانه آمریکا در ماجرای ملی شدن صنعت نفت در ایران و ترتیب دادن کودتای ننگین ۲۸مرداد برای اعاده قدرت حاکمیتی به محمدرضا پهلوی

-      حضور چندصدساله استعمار انگلستان در ایران

-      اشغال ایران از سوی آمریکا و کشورهای هم‌سو با وی در جریان جنگ دوم جهانی

-      حمایت گسترده صهیونیست‌ها از فرقه‌های ضاله، خصوصاً بهائیت که موجبات تروبج فساد و روی‌کار آمدن آنان در مسند‌های مهم دربار و حکومت شاهنشاهی پهلوی را فراهم آورد

-      تصویب حق‌کاپیتولاسیون برای اتباع آمریکایی در ایران

-      تبدیل سفارت آمریکا به لانه جاسوسی و حمله نظامی به کشورمان از طریق صحرای طبس

-      حمایت همه‌جانبه آمریکا و اروپا از صدام برای حمله به ایران

-      فشارهای همه‌جانبه –با ترحیم و دیگر ابزارهای موجود- به‌کشورمان با بهانه‌های واهی همچون عدم رعایت حقوق بشر، تلاش جهت دستیابی به سلاح هسته‌ای، حمایت از تروریسم و...‌

با نگاهی گذرا به واقعیت‌های ذکر شده، تنها یک تحول بنیادین یا توبه عمومی بین سیاست‌مداران آمریکا، اروپا و صهیونیست ممکن است موجب تغییر رویه و روند موجود در رفتار آنها در برابر ایران شود.

علاوه بر این بررسی اظهارنظرهای آنها درباره انتخابات و رفتار رسانه‌های وابسته و هماهنگ با سیاست‌های آنها، در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری در ۲۴خرداد ۱۳۸۸، اثبات‌کننده تلاش برای تحت تأثیر قرار دادن این واقعه عظیم است.

سلفی‌ها، وهابیون و تکفیری‌ها

پیروزی انقلاب اسلامی ایران و برقراری نخستین حکومت اسلامی که با مراجعه به رأی همه مردم استقرار یافته است، به دلایل مختلفی باعث واکنش تکفیری‌ها خصوصاً وهابیون آل سعود شد.

قدرت گرفتن یک کشور شیعه در مجاورت مقر حکومت آل سعود و کشورهای تحت‌الحمایه آمریکا و غرب، زنگ خطری برای دیکتاتورهای همه کشورهای جهان، خصوصاً دولت های عربی منطقه محسوب می‌شد.

وقوع بیداری اسلامی نهایتاً ثابت کرد که منشأ این ترس از یک محاسبه منطقی حاصل شده و حمایت‌های بی‌دریغ از صدام در جنگ علیه ایران، کشتار حجاج ایرانی و خارجی بیت‌ا...‌حرام در سال ۱۳۶۵ هجری شمسی، حمایت از گروهک‌های تجزیه‌طلب و تروریستی، تلاش برای فشار بر ایران به بهانه‌های واهی، ریشه در این تفکر داشته است.

صِرف مشارکت مردمی در عرصه انتخابات ، حداکثر خطر  را برای کشورهای دیکتاتور نشینی همچون عربستان سعودی، امارات متحده عربی، بحرین، قطر و سایر سرزمین‌های مشابه به ارمغان می آورد؛ حال محاسبه کنید  که با تلاش جهت حضور حداکثری مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری آتی، موجودیت این غاصبان حکومت بر مسلمانان، تا چه اندازه به‌خطر خواهد افتاد.

لائیک‌ها و دیکتاتورهای همسایه

جمهوری آذربایجان، بخشی از حاکمیت اقلیم کردستان عراق ، به همراه لائیک‌ها و بعضی گروه‌های ظاهراً اسلامی در کشور ترکیه، مجموعه عناصری هستند که از قدرتمند شدن جمهوری اسلامی ایران، به شدت لطمه خواهند دید چرا که یکی از اتهامات آنها به حکومت ایران، عدم برخورداری از مقبولیت مذهبی در میان مردم است!

دشمنی با جمهوری اسلامی ایران که به بهانه گرایشات قومی از سوی این کشورها صورت می‌پذیرد، با این توجیه صورت عملیاتی به‌خود می‌گیرد که دست‌کم بخشی از مردم ایران –به صورت مشخص، برخی از اقوام ایرانی- از حقوقی مشابه دیگر ایرانیان برخوردار نیستند.

در چنین شرایطی کافیست نه یک مشارکت حداکثری، بلکه استقبال نسبی از انتخابات ریاست‌جمهوری ایران صورت بگیرد، در این صورت همه آنچه از سوی حکومت‌های مورد اشاره انجام گرفته است، حکم رشته‌های پنبه شده را خواهد داشت.

یک اتحاد کاملاً آشکار

در حال حاضر سه گروه مورد اشاره، در نهان و آشکار، با فعالیت‌های مستمر کوشش دارند تا به‌عنوان یک هدف کوتاه‌مدت، با اسباب و لوازم مختلف از جمله حملات تروریستی، اقدامات هماهنگ رسانه‌ای و تحریک گروهک‌های فریب‌خورده داخلی، مشارکت  مردم کشورمان در انتخابات را به حداقل میزان ممکن برساندد.

پی‌نوشت:

۱)     در انگلستان نظام حکومتی مشروطه برقرار است و حکومت مشروطه سلطنتی است. همچنین در آمریکا، رأی الکترال که لزوماً نشان‌دهنده رأی اکثریت اهالی آن نیست، تعیین‌کننده رییس‌جمهور است.

۲)     مبحث مشروعیت و مقبولیت حکومت اسلامی، موضوعی گسترده است که نیازمند بیان مقدمات و تبیین توضیحات دقیق است. به‌طور خلاصه می‌توان گفت، "مشروعیت" ولی‌ففیه -که بالاترین مقام  جمهوری اسلامی ایران است و به‌عنوان حکومت شاخص اسلامی در زمان حال مورد توجه جهانیان قرار دارد- بر اساس نظر غالب متخصصان امر از رأی مردم تأمین نمی‌شود اما مقبولیت آن پس از انتخاب نمایندگان مجلس خبرگان رهبری با رأی مردم و تعیین رهبر با نظر آنها، تأمین می‌شود.

۳)     به‌عنوان نمونه حضور بهائیان در مسند قدرت حاکمیتی کشورمان در دوره پهلوی، می‌توان به امیرعباس هویدا اشاره کرد که طولانی‌ترین زمان نخست‌وزیری در دوره حکومت پهلوی دوم را تجربه کرد.

به گزارش فرهنگ نیوز، موضوع برگزاری انتخابات در ایران، ماه‌ها است که با تکرار یک اصطلاح از سوی گروه‌ها و افراد معلوم‌الحال عجین شده است.

احمدی‌نژاد و تکرار کلیدواژه فتنه با آب و تاب

تکرار کلیدواژه «انتخابات‌آزاد» از سوی دشمنان خارجی، ضدانقلاب، تریبون‌های این دوطیف در داخل کشور و البته برخی عوامل داخلی، به‌قدری گسترده شد که نهایتاً ابراز نظر صریح و مستقیم رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران را موجب شده و مشخص کرد که تکرار کنندگان این واژگان، چه اغراض سوء و نیات پلیدی دارند.

ایشان در همین رابطه فرمودند:« معلوم است که انتخابات باید آزاد باشد، مگر بیش از سی انتخابات سه دهه اخیر آزاد نبوده است؟ در کدام کشور انتخابات از ایران آزادتر است؟ مراقب باشید این حرفهای شما مردم را از انتخابات مأیوس نکند.»(۱)

یک فایل تصویری مسأله‌ساز

اخیراً فیلمی از حضور احمدی‌نژاد در کنار مشایی در روز ثبت‌نام وی جهت تصدی کرسی ریاست‌جمهوری منتشر شده است. البته این فیلم بخاطر ادای جمله خاصی از احمدی‌نژاد، مورد توجه فعالان رسانه‌ای قرار گرفته و حجم نه‌چندان کمی از واکنش‌ها را موجب شده است.

در این فیلم است که دکتر محمود احمدی‌نژاد، صراحتاً می‌گوید که:«مشایی یعنی احمدی‌نژاد و احمدی‌نژاد یعنی مشایی».

اما نکته قابل توجه این است که وی در همین فیلم چند بار از واژگان «انتخابات‌آزاد» استفاده می‌کند بی‌آنکه واکنش خاصی از سوی اهالی رسانه را در پی داشته باشد.

همه طرفداران «انتخابات آزاد»

در دی‌ماه سال۹۱ بی بی سی طی گزارشی برای تخریب آیت الله جنتی مدعی می شود که وی از "انتخابات آزاد" انتقاد کرده است که با بررسی خطبه ها، خلاف این مطلب روشن می شود. انتقاد آقای جنتی از برخی سیاسیون به خاطر تکرار واژه "انتخابات آزاد" به عنوان یک ادعای باطل است نه اصل انتخابات آزاد(۲)     

"هوشنگ امیر احمدی" که خود را اولین نامزد رسمی انتخابات آینده ریاست جمهوری معرفی کرده است!!! در بهمن‌ماه سال گذشته با "صدای آمریکا" به گفت و گو نشست.

وی که پیش از این به عنوان یکی از گزینه های جریان انحرافی معرفی شده بود، در این گفت و گو نظرش درباره انتخابات آزاد را مطرح کرد: «انتخابات یک شعار نیست؛ چه آزادش و چه غیر آزادش! انتخابات یک عمل است. بنده اعتقاد دارم که در ایران انتخابات باید آزاد باشد و ملت ایران در انتخابات حرف اول را بزنند. حالا شما اسمش را آزاد بگذار یا غیرآزاد!»

"مسیح علی نژاد" مجری صدای آمریکا، که جواب سؤالش را دریافت نکرده بود، با اصرار پرسید: «آقای امیر احمدی سؤال من این بوده است که آقای خامنه ای گفته اند، لفظ انتخابات آزاد را مدام تکرار نکنید. شما در مورد انتخابات آزاد چه می گوئید؟ آیا این واژه را به کار می برید؟»

امیر احمدی که سعی می کرد از جواب دادن طفره برود، در نهایت تصریح کرد: «البته که این واژه را به کار می برم. ایشان نمی گوید که به دلیل آن که انتخابات آزاد ممنوع است، انتخابات آزاد را به کار نبرید؛ حرف ایشان چیز دیگری است. ایشان می گویند انتخابات آزاد واژه ای است که از طرف مخالفین و براندازان حکومت استفاده می شود.»

وی در ادامه و با تائید سوءاستفاده ای که از این واژه می شود، تصریح کرد: «یکی از دوستان فعال سیاسی به من گفت ما از طریق انتخابات آزاد باید براندازی کنیم. خب وقتی شما انتخابات آزاد را به عنوان براندازی تعریف می کنید، طبیعی است که نظام این گونه عکس العمل نشان دهد.»

مسیح علی نژاد که سخنان مورد نظرش را نشنیده بود، سؤالش را به گونه ای دیگر مطرح کرد: «آیا در سی سال گذشته، در ایران انخابات آزاد بوده است یا خیر؟»

هوشنگ امیر احمدی گفت: «در این سی سال گذشته ملت ایران در انتخابات شرکت کرده است و رأی داده است. من نمی دانم معنای انتخابات آزاد چیست؟»

* همچنین هاشمی رفسنجانی در دی‌ماه سال گذشته  اولین قدم در بازگشت تعادل به جامعه را برگزاری انتخابات آزاد، شفاف و قانونی خواند و گفت: با تحقق این امر، همه نیروهای سیاسی فعال و مردم به نتیجه بیرون آمده از صندوق‌ها تمکین کرده و با همکاری و یاری‌رسانی به دولت، مشکلات و معضلات کشور به یاری خداوند برطرف خواهد شد.(۴)

توصیه‌هایی برای رییس‌جمهور فعلی

جناب آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد به‌سبب تکیه بر بالاترین مسند قوه مجریه، یقیناً از اخبار، گزارش‌ها و تحلیل‌های دستگاه‌های متعددی خبردارد.

یقیناً عمق تحلیل‌های وی آنقدر هست که بداند برخی‌واژه‌ها به‌چه معناست و البته اینکه وی چرا بر تکرار آنها اصراردارد، موضوعیست که ما توان بیان پاسخ قطعی برای آن را نداریم.

با این‌ وجود بد نیست توصیه‌هایی برای وی داشته باشیم، توصیه‌هایی که در جایگاه یادآوری است اما گفتنش به رسم نصیحت، خالی از لطف نیست.

آقای رییس‌جمهور! به‌خاطر داشته باشید که سبد رأی‌های شما با حضور قاطبه ملت شریف ایران بود که سنگین شد. مذهبی‌ها بودند که شما را یاری دادند. روستانشینان بودند که برای رییس‌جمهور شدن‌تان خالصانه دعا کردند و نوجوان‌های وفادار به‌انقلاب اسلامی بودند که ستادهای تبلیغاتی‌تان را داوطلبانه راه‌اندازی کردند.

شما که سراسر شهرهای این مملکت و بسیاری از روستاها را دیده‌اید، باید بدانید که این افراد سر سوزنی به آزادبودن انتخابات در کشورشان شک ندارند.

باید بدانید که مخالفان شما عموماً با تکرار این واژه کوشیده‌اند تا سهمی در قدرت بیابند و حامیان آنها نیز حاضر نیستند فلان کاندیدای معروف را که اتفاقا مورد اقبال شبکه‌های ماهواره‌ای نیز هست، رها کنند و به فرد مورد حمایت شما رأی بدهند؛ پس امیدواریم که در انتهای دوران تصدی پست ریاست‌جمهوری با هدف جلب آرای خاص افراد خاص، اقدام به تکرار کلیدواژه فتنه نکرده باشید و این عمل‌تان تنها از سر ناآگاهی باشد و بس.